De transformatie van twee ex-legkippen

Lees het verhaal van een British Hen Welfare Trust vrijwilliger en Eglu eigenaar die onlangs twee ex-legkippen redde.

Terwijl ik naar mijn tevreden in de tuin rondscharrelende kippen keek die mij zoveel geven, van hun heerlijke eieren tot het lachen om hun voortdurende streken, wist ik dat ik iets terug wilde doen voor deze geweldige wezens.

Diezelfde avond registreerde ik mij als vrijwilliger voor de British Hen Welfare Trust. Ik had verhalen gehoord en online posts gezien over ex-legkippen maar ik denk niet dat ik echt wist wat me te wachten stond en hoe het leven van duizenden dames er dag in dag uit uitziet.

Mijn nieuwe hennen ophalen

De dag als vrijwilliger startte al om 6:30 om het bedrijf te bezoeken. Het eerste wat ik zag was een rij gigantische raamloze stallen en ik kon het zachte gefluister van duizenden kippen horen.

Ik schaarde me bij de andere vrijwilligers die al verwilderd kijkende hennen bij zich hadden, klaar om ze in hun reiskooi te zetten om ze mee te nemen naar hun nieuwe thuis, waar ze eindelijk liefde en een naam zouden krijgen.

De realiteit was veel erger dan ik me had kunnen voorstellen. Talloze verkrampte kale en fragiele lichaampjes in rijen kooien, vijf hoog, zo ver als je kon zien. Stof en ammoniak vulde de lucht. Alles wat ik wilde was ze allemaal zo snel mogelijk uit het duister halen, weg van de stalen kooien.

Samenwerken met andere gelijkgezinde vrijwilligers was inspirerend, iedereen werkte zo hard. Ik wist dat ik sterk moest zijn om een aantal hennen hier vandaan te halen. Die dag haalden we tweeduizend uit hun gevangenis, geen van hen had nooit een anders omgeving gezien tijdens hun 18 maanden durende leven. Al op deze jonge leeftijd zijn hun lichamen uitgeput waardoor ze niet meer op het tempo eieren produceren die de industrie van ze verlangt, waardoor commercieel gezien hun waarde verliezen. De harde realiteit is dat ze dan klaar zijn voor de slacht. Inderdaad, verdrietig genoeg konden we niet alle dames meenemen, en in werkelijkheid is het maar een druppel op een hete plaat. Maar voor de hennen die we konden redden en die door een liefdevol gezin worden opgenomen, betekent het heel veel.

Ik nam zelf twee hennen mee naar huis, toevallig waren dit de twee meest kale dieren van het gezelschap. Eén dame, die ik Tess heb genoemd, had nog maar een paar veren op haar gehele lichaam. Ik nam haar op de weg naar huis in mijn armen en knuffelde haar, ze sloot haar ogen na een lange dag en realiseerde zich dat ze nu eigenlijk kon rusten.

De eerste dagen thuis

Toen Tess en Gloria (naar het liedje ‘I will survive’) eenmaal thuis waren liet ik ze wennen in hun kattenreismandje met voer en water tot het avond werd. Ze waren als de dood voor me, aangezien de enige aanraking die ze met mensen hadden gehad nooit liefdevol was geweest.

Hoewel ik een grote inloopren voor mijn kippentoom heb, begreep ik dat de dames op hun eigen tempo aan het dagelijks leven moesten wennen. Ze hadden nooit eerder daglicht gezien, wel 20 uren kunstlicht en vier uur duisternis om ervoor te zorgen dat ze zoveel mogelijk eieren legden.

Ik verwende ze met hun eigen luxe appartement met uitzicht – de mooie Eglu Go UP met 2 meter ren en wielen, zodat ik het moeiteloos door de tuin kon verplaatsen en de kippen naar hartenlust vers gras konden eten. De Eglu is makkelijk schoon te maken en dat komt van pas bij het op afstand houden van bloedluis. Ik wilde niet dat het herstel van mijn geliefde dames ook maar door iets zou worden gehinderd nu ze nog zo zwak waren. En het staat nog eens heel modern in de tuin ook.

Later die avond zette ik ze voorzichtig in het Eglu kippenhok met de deur dicht, zodat ze eraan konden wennen en ze een goede nachtrust zouden hebben. Het is belangrijk dat ze weten waar hun slaapplaats is, zodat ze ‘s avonds uit zichzelf op stok zullen gaan.

‘s Ochtend liet ik ze naar buiten. Hoewel het niet de meest gracieuze afdaling was, kwamen beide dames naar buiten om op ontdekking uit te gaan en meteen in hun Glug en Grub bakken te duiken. En zo begon ik me aan ze te hechten, geholpen door hun liefde voor smakelijke druiven.

Wat ik de eerste dagen denk ik het mooiste vond om te zien, was hoe ze volledig ontspannen in de zon lagen en eindelijk normaal kippengedrag vertoonden, zoals het nemen van een stofbad.

Per dag wenden ze meer en meer en ik verbaas me over hun vermogen om met nieuwe situaties om te gaan. Het duurde even voordat ze begrepen waarvoor een ladder diende, waarschijnlijk ook vanwege het feit dat ze de kracht in hun fragiele poten moesten opbouwen. Nu ze eenmaal begrijpen wat dag en nacht is, haasten ze zich naar boven waar ze al liggen te slapen voordat ik het hok sluit en ze een goede nacht wens.

Het gaat steeds beter

Na zes weken vrijheid bloeien ze helemaal op. Ze zitten boordevol persoonlijkheid en laten dit elke dag zien: Tess is dapper en Gloria is brutaal. Elke dag krijgen ze meer veren en vullen ze mijn hart met liefde.

Terwijl ik dit schrijf rennen beide dames rond in de tuin, samen met mijn andere kippen genietend van de zomer. Zo nu en dan gaan ze terug naar hun Eglu ren om wat te eten en te drinken, voordat ze weer op pad gaan voor nieuw avontuur. Ze weten dat dit voorgoed hun thuis is.

Ik wil Omlet bedanken voor het fantastische kippenhok waarin mijn dames oud kunnen worden en van hun pensioen kunnen genieten – ze vinden het geweldig!