Soufflé redde mijn mentale gezondheid tijdens Lockdown

Hattie Garlick is schrijfster en houdt voor het eerst kippen, namelijk twee cochin krieltjes die ze tijdens de derde lockdown welkom heette in haar woning in Norfolk (Verenigd Koninkrijk). Hoe zij hun plek vonden binnen een gezin dat al bestond uit twee kinderen, een kat, een goudvis en een hond? Lees verder om het te weten te komen…

De kans is groot dat je de afgelopen twaalf maanden de stressverlichtende bezigheid van bakken hebt ontdekt. Overal ter wereld bereikten Google-zoekopdrachten voor broodrecepten een recordhoogte. Terwijl iedereen troost vond in zuurdesem, werd mijn mentale gezondheid gered door Soufflé.

Soufflé is een kip. Zij en haar zusje, Einstein, arriveerden tijdens de derde lockdown in onze tuin. De kinderen wilden graag meer huisdieren. Ik trok de grens bij de wens voor papegaaien, en mijn man en ik waren van mening dat kippen in ieder geval hun kost konden verdienen met verse eieren. Dat was op de dag dat we ze ophaalden bij een plaatselijk boerderijtje echt de enige reden dat we ze wilden hebben. Wat ik toen niet wist was dat ze ook een fortuin aan therapiekosten zouden besparen.

Naarmate de dagen vorderden, merkte ik dat ik vaker het huis verliet, de tuin om naast hun ren te staan. Er was, realiseerde ik me, iets hypnotiserends aan de manier waarop de kippen bewogen.

Carri Westgarth, hoofddocent human-animal interaction aan de Universiteit van Liverpool, heeft onderzoek gedaan naar het stressverlichtende effect van het kijken naar een rennende hond. Hun ongeremde enthousiasme spat ervanaf. Naar rondscharrelende kippen kijken is een stuk minder spectaculair. En dit lijkt juist mijn emotionele toestand te bedaren, niet aan te scherpen. En tijdens de pandemie, toen mijn zenuwen zich ontrafelden en ik me flink zorgen maakte, was deze rustige focus precies wat ik nodig had.

Misschien had de therapeutische invloed van de dames me niet zo hoeven verbazen. Kippen worden namelijk tegenwoordig veel gebruikt als therapiedieren in de VS en Canada. In het Verenigd Koninkrijk heeft een liefdadigheidsinstelling genaamd Henpower kippen houden geïntroduceerd in meer dan veertig woon-zorg centra. Onderzoek aan de Northumbria University heeft aangetoond dat het de gezondheid en het welzijn van bewoners aanzienlijk verbetert en het depressie en eenzaamheid vermindert.

Een paar maanden nadat Soufflé en Einstein bij ons waren komen wonen, kon ik helemaal begrijpen waarom. Hoewel mijn dochter de kippen ontzettend schattig vindt, is het lastiger om een kip te ‘vermenselijken’ dan een hond of kat. Ze behoren tenslotte tot een andere dierengroep dan wij. Kippen zijn zoals de ultieme vrijblijvende relatie: het comfort van gezelschap zonder enige emotionele bagage. Soufflé en Einstein zijn zich totaal niet bewust van mijn zorgen over Brexit en besmettingen, dit is voor hen totaal irrelevant.

Ze hebben me net genoeg nodig om mij er ‘s ochtends vroeg toe aan te zetten mijn laarzen aan te trekken en de frisse lucht in te stappen om de deur van hun Eglu Cube te openen. Dit, heb ik ontdekt, geeft me een veel positievere kijk op de dag dan mijn oude lockdown-routine – onderuitgezakt voor de laptop, in pyjama, tot lunchtijd. Verder kon het ze echt niet schelen of ik bij ze was of niet. En na maandenlang de hele dag door te hebben geluisterd naar het woord “maaaaaaaaaam”, kon ik ze hier niet dankbaarder voor zijn.

Eén ding hadden we inderdaad goed ingeschat toen we besloten om kippen te nemen. ‘s Ochtends verse eieren bij het ontbijt zijn echt geweldig. Ze zijn ook heel goed voor je humeur in onzekere tijden. Het is echt fijn om in het hooi te voelen en er een tastbaar, warm aanvoelend wondertje uit tevoorschijn te halen.

This entry was posted in Kippen