Een hond leren zwemmen

Richard Whately, een negentiende-eeuwse academicus uit Oxford en bisschop van Durham, leerde zijn hond in bomen te klimmen aan de oevers van de rivier Cherwell en vanaf de takken in het water te springen.

Gelukkig zijn er eenvoudiger manieren om uw hond zo ver te krijgen dat hij een duik neemt. Echter, het sleutelwoord in de vorige alinea is ‘leerde’. Honden zijn niet altijd geboren zwemmers. Tot op zekere hoogte moeten ze dit leren, ook al weten de meeste honden hun kop wel boven water te houden en terug naar de kant te peddelen als u ze in het water gooit. Maar dit is zeker niet de aanbevolen manier om uw hond kennis te laten maken met de plomp!

Veel honden hoeven niet overtuigd te worden om te zwemmen en zullen zodra ze de kans krijgen in een rivier, meer of zee springen. Sommige honden voelen die behoefte wat minder en er zijn rassen die nu eenmaal niet het figuur hebben om te zwemmen.

De waterhonden van de niet zwemmer onderscheiden

Honden met een platte snuit, zoals boxers, de engelse buldog, franse buldog, pekingees en mopshond, kunnen er moeite mee hebben hun neus boven water te houden. Door hun korte snuit – ‘brachycephalie’ is het juiste woord – zijn deze honden niet in staat te zwemmen. Ook honden met een grote kop en een gespierd bovenlichaam, zoals de amerikaanse buldog en de staffordshire bulterriërs, kunnen niet goed, of helemaal niet, zwemmen.

Honden met korte pootjes hebben er moeite mee naar het diepere water te gaan, hoewel ze hun kop wel boven water weten te houden. Dit is het geval voor rassen als de basset hound en de teckel.

De eerste duik

Honden die in theorie zouden moeten kunnen zwemmen maar een beetje nerveus zijn of nog nooit eerder hebben gezwommen, kunnen baat hebben bij de volgende tips and tricks:

Kies een locatie waar het water ondiep is zodat u uw hond te hulp kunt schieten als hij in paniek raakt. Een plek met een helling is ideaal – bijvoorbeeld aan een meer of een rustige rivier. Veel honden maken voor het eerst kennis met zwemmen in een opblaas zwembadje in de achtertuin.
Kies een rustige locatie, zodat uw hond niet teveel wordt afgeleid en zich op de zwemles kan concentreren.

Houd uw hond aan een lange lijn tijdens de eerste zwemlessen.
Maak gebruik van een stok of een speeltje om uw hond te verleiden het water in te gaan. Ook kan het helpen als u uw hond voor gaat. Sommige honden zullen zonder aarzeling in het water springen, anderen hebben wat tijd nodig om aan het idee te wennen. Trek of gooi uw hond nooit het water in als hij niet wil.
Mocht uw hond nerveus zijn, of wanneer u twijfelt of uw hond kan zwemmen, dan kunt u een reddingsvest voor honden kopen.
Als uw hond eenmaal gewend is aan het water, ga dan wat dieper (lastig in een opblaas zwembadje!) en moedig hem aan u te volgen.
Vindt uw hond het eng om zijn poten van de bodem te halen, houd hem dan vast rond zijn middel om hem wat zekerheid te geven. Peddelen met de voorpoten is instinctief en u kunt uw hond aanmoedigen zijn achterpoten te gebruiken door hem rond zijn middel wat omhoog te houden. Uw hond zal instinctief met zijn achterpoten trappelen om zijn evenwicht te vinden.
Wanneer uw hond zowel met zijn voor- als achterpoten peddelt, begrijpt hij wat de bedoeling is. U kunt hem nu zijn nieuwe skill laten uitproberen, maar blijf bij hem in de buurt om in te grijpen als dat nodig is.
Het is een goed idee om een handdoek mee te nemen om uw hond af te kunnen drogen als hij uit het water komt. Met name kleinere honden kunnen het snel te koud krijgen. Wees voorbereid op een douche, aangezien honden het heerlijk vinden om zich naast u uit te schudden!

Vaak zal het zogenaamde trainingsproces maar een paar seconden duren. Voor veel honden is zwemmen net zo voor de hand liggend als blaffen. Dit geldt bijvoorbeeld voor rassen als de newfoundlander, poedel, otterhound, verschillende retrievers, spaniëls, setters en – verrassing verrassing – spaanse en portugese waterhonden.

En wees gerust, het is niet nodig om ze te leren in bomen te klimmen!