Pride of Omlet: trouwe metgezel

Dit artikel maakt deel uit van onze Pride of Omlet serie, waarin bijzondere huisdieren in de schijnwerpers staan omdat hun moed, talent, intelligentie of zachtaardigheid het verdient om met de wereld te worden gedeeld.

-Geschreven door Anneliese Paul

Martha’s mensen Nicola en Ben kochten kippen om Julia vreugde te brengen, hun moeder voor wie ze thuis zorgden. De familie had nooit kunnen denken dat een kip de trouwe metgezel zou worden van Julia, tijdens haar ver gevorderde stadium van dementie.

Julia had als kind kippen. Ze vertelde Nicola verhalen over het verkleden van kippen en het rondrijden van de dieren door de tuin, als baby’s in haar speelgoedkinderwagen. Maar pas op haar 90e verjaardag kreeg Julia weer kippen. Het was een droom die uitkwam.

Nicola en Ben dachten altijd dat ze niet voldoende ruimte hadden in hun bungalowtuin, maar toen Ben familie in Ierland bezocht, zag hij een Omlet-advertentie die hij mee naar huis nam om Nicola te laten zien. “Dat is precies wat we nodig hebben,” zei ze. Hun Eglu werd niet veel later bezorgd, waarna hun twee kippen hun intrek namen. Julia noemde ze Martha en Mary.

Mary was altijd verlegen en hield haar afstand. Maar al op de eerste dag rende Martha naar Julia, de moeder van Nicola. “Ze was vanaf het begin de beste vriendin van mijn moeder“, zegt Nicola.

Helaas overleed Mary en ook Martha was er bijna niet meer geweest. Zoals bij veel mensen mochten de kippen wat vrij rondscharrelen in de tuin, maar op een dag kwam een vos de tuin in en viel Martha aan. Nicola en Ben hoorden haar kakelen en liepen naar het raam. De vos zag ze en rende weg, waardoor de arme Martha geschrokken achterbleef, met een gebroken vleugel. Maar Martha was moedig en gelukkig genas haar vleugel volledig. Nu hebben Ben en Nicola de ren verlengd en komen de kippen alleen buiten de ren als ze zelf in de tuin zijn.

Bij zonnig weer zat Julia graag buiten in het zonnetje naar Martha te kijken. Julia gebruikte een rolstoel en Martha sprong (heel damesachtige) op de voetsteun om haar voeten te verwarmen. Afgelopen zomer, toen Julia niet meer in volledige zinnen kon spreken, maakte ze zachte geluiden en Martha antwoordde haar. Ze zat urenlang naast de rolstoel bij Julia en voerde rustige gesprekken.

Nicola kan niet ontkennen dat Martha menselijke eigenschappen had. Ze kwam duidelijk niet alleen voor broodkruimels, omdat ze er ook was als deze er niet waren. Martha gaf om Julia.

‘Op het ene moment was ze een echte kip, rennend door de tuin, om vervolgens die momenten met moeder te hebben, het was alsof ze het wist. Het was prachtig.”

Nicola begon erop te vertrouwen dat Martha zou kakelen als er iets scheelde. Als ze het huis binnenging om een kopje thee te zetten, kon ze Julia even bij Martha in de tuin laten.

“Het was raar”, zegt Nicola “Als Martha kakelde, ging ik kijken om tot de ontdekking te komen dat moeder iets had laten vallen, of dat er iets van de tafel was gevallen of dat moeder in de war was omdat ze niet wist waar ik was.”

Martha liet Julia elke keer glimlachen, en haar eieren brachten Julia in een gevorderd stadium van dementie zoveel vreugde. Gekookt was haar favoriet, en Martha liet ons allemaal weten wanneer het ei klaar was om verzameld te worden. Als Martha een ei legt, staat ze aan de rand van de ren en kakelt alsof ze wil zeggen: “Kom mijn ei halen!”

Julia vond het fijn om Martha’s warme eieren vast te houden. Op een dag toen Julia lag te slapen, bracht Nicola haar een vers gelegd ei. Ze was net wakker geworden en een brede glimlach vormde op haar gezicht, om vervolgens weer in slaap te vallen terwijl ze het ei vasthield. Een paar uur later maakte Nicola haar wakker. Julia ging rechtop zitten. Het ei rolde achter haar vandaan, alsof ze het zelf op bed had gelegd. Opmerkelijk genoeg bleef het intact. “Leg je nu eieren?” vroeg Nicola. Julia begreep het, en het maakte ons allemaal aan het lachen. Het was een gelukkig moment, gewoon een ei dat over het laken rolde. Julia hield het ei de rest van de dag in haar hand. Zulke momenten zijn dierbare herinneringen voor Nicola en Ben.

Helaas overleed Julia in september. Toen Julia nog leefde was het moeder en Martha, aldus Nicola. Ze had nooit gedacht dat ze tijd zou doorbrengen met kippen. Maar na gezien te hebben hoe begaan Martha was, zijn kippen een trouw gezelschap geworden.

“Ik denk dat we waarschijnlijk altijd kippen zullen hebben (…). Ze gaan deel van je uitmaken. Ze zijn als een kleine familie.”