Een dag in het leven van een kippenhouder

Miriam Drennan groeide op op een biologische boerderij met kippen, cavia’s, kwartels, koeien, pony’s, honden en een aantal katten. Tegenwoordig woont ze in een stedelijke omgeving van Nashville, Tennessee, waar ze werkt als freelance schrijver. Ze heeft haar kippen nu ongeveer twee jaar. Ook in een stedelijke omgeving leeft ze de gewoontes die ze van haar vader heeft geleerd na wat betreft het op een verantwoorde manier zorgen voor de grond, beplanting en dieren. Het is het vermelden waard dat haar twee ‘rescue dogs’, Anchor en Chance, geen bijdrage leveren aan het huishouden, en het helemaal moeten hebben van hun uiterlijk en charme. Daarnaast is Miriam een enthousiaste Omlet-ambassadeur, dus mocht u ooit in Tennessee zijn en geïnteresseerd zijn in de producten die zij heeft, plan dan zeker een bezoekje.

“Hoe is dat eigenlijk, kippen houden in de stad?”

Ik krijg deze vraag regelmatig, als mensen erachter komen dat ik kippen in mijn achtertuin heb, drie mijl buiten downtown Nashville, Tennessee. Dankzij het Omlet-systeem, is dit vrij makkelijk.

Mijn set-up is simpel en stijlvol —het Eglu Go UP kippenhok met een Inloopren voor kippen ernaast, omheind door Omlets afrastering voor kippen. Geen stromend water of elektriciteit, maar ik heb wel wat hacks voor wanneer het weer extreem wordt.

Dus—hoe het is om kippen in de stad te houden? De tijdslijn geeft wat inzicht in hoe een gemiddelde dag er voor mij uitziet.

7:15 a.m. De zon begint op te komen, maar is nog niet helemaal wakker, wat een goed moment is om de voerbak bij te vullen met vers voer en het water in de drinkbak te vervangen. Het is het makkelijkste om dit te doen voordat je de kippen naar buiten laat; ik kan het hek open laten staan en in en uit lopen, wat handig is als je zware containers en tassen moet sjouwen. Mijn dames eten biologisch voedsel, met daaroverheen wat kruidensupplementen gestrooid om hun dooiers een heldergele kleur te geven en hun immuunsysteem gezond te houden.

7:30 a.m. Dit is leuke ochtend voor ze, want ze krijgen hun vrijstaande zitstok voor kippen! Wat is een goede plek om het neer te zetten? Uiteindelijk vind ik een plek en zet de paal neer – de regen die we onlangs hebben gehad, zorgt ervoor dat ze gemakkelijk de grond in komen. Daarna leg ik wat gedroogde meelwormen in het bijgevoegde snackbakje.

7:45 a.m. Het is deze morgen nog een beetje fris, dus leg ik nog een laag stro op de bodem van hun ren. Ze hebben het kaalgekrabd, wat kippen nu eenmaal doen, en het stro zorgt ervoor dat hun poten niet te koud worden. In de zomer schakel ik over op houtsnippers.

7:55 a.m. Vervolgens bestrooi ik hun tuin met grit en oesterschelpen voor hun spiermaag en calciuminname. Kippen vinden het heerlijk om naar schatten te scharrelen, dus het maakt ze niet uit of ik het in de kommetjes geef of door de tuin strooi.

Nu beginnen de dames onrustig te worden—ze weten dat ik er ben en ze zijn klaar om naar buiten te gaan en te spelen. Tijd om de hendel te draaien… en naar buiten komen ze, als afgevuurde gevederde kanonkogels (wie heeft een trap nodig als je veren hebt?) Terwijl ze rondfladderen, zal ik ze introduceren:

• Zuzu: een witte leghorn die bruin lijkt omdat ze ervan houdt om uit modderpoelen te drinken. Hoewel Zuzu de kleinste is, is ze de queen van de toom.
• Daisy: een vriendelijke groenlegger, ze is de grootste van de club.
• Dixie: een verlegen olive egger; Dixie is prachtige blauw-grijze hen en haar veren hebben een donkergrijze omlijsting.
• Beaker: een speckled sussex en een beetje een rebel. Beaker krijgt eindelijk glanzend groene, paarse en vlekjes op de veren sinds haar laatste rui.

8:10 a.m. Zoals verwacht is Zuzu de eerste die de zitstok benadert, haar kop een beetje schuin houdend. Ze realiseert zich dat dit nieuwe “ding” in haar tuin snack draagt, dus daar is ze het mee eens. Beaker is de volgende, gevolgd door Daisy. Dixie is verlegen; ze leunt naar achteren, pakt uiteindelijk een meelworm en rent terug naar de veiligheid.

Ik laat ze alleen zodat ze kennis kunnen maken met hun nieuwe speeltje.

8:30–9:45 a.m. Ze zingen hun ei-lied zodat de hele buurt het kan horen. (Gelukkig vinden mijn buren dit grappig.)

10:00 a.m. De man die het gras komt maaien is gearriveerd, en wat de dames betreft, is hij Public Enemy #1. Ze houden niet van zijn lawaaierige machines en ze vinden het maar niets als hij in hun tuin is, ook al zijn ze volledig omheind en veilig in hun Inloopren. Na wat te hebben rondrennen om erachter te komen waar ze aan het gemotoriseerde beest van de grasmaaier kunnen ontsnappen, nemen ze genoegen met de ruimte onder hun kippenhok. Ik heb onlangs dit gedeelte besloten gemaakt met een paar zware Omlet renzeilen om ze een andere plek te geven waar ze wat privacy hebben. Ze vinden het geweldig. Het is een fijne kleine ruimte voor stofbaden, weg van de enge boze sneeuw die valt, of gewoon om samen te komen om wat te kakelen. Alleen Zuzu durft naar buiten te lopen en de grasmaaierman uit te dagen, die naar haar knikt en verder maait.

12:00 p.m. Ik heb tijd tussen werktelefoongesprekken door om te controleren of er eieren zijn. Gelukkige kippen zijn productieve kippen en mijn leggen het hele jaar door redelijk constant. Ik dank dit voornamelijk aan de Eglu Go UP, omdat de isolatie en het ontwerp ervoor zorgen dat de temperatuur in het hok redelijk constant blijft. In de winter pak ik het hok in in Omlets thermodeken, en als de temperatuur daalt tot, kan ik in het hok een warmwaterkruik leggen – misschien een beetje overdreven, omdat de isolatie van de Eglu en de lichaamstemperatuur van de kippen het binnen behoorlijk warm houden. Elke kip die ik heb legt een ei met een andere kleur, waardoor ik bij kan houden wie er produceert en hoe vaak.

Als ik een kijkje kom nemen zie ik dar ze een drukke ochtend hebben gehad—ze hebben allmaal een ei gelegd!

2:30 p.m. Het warmt op tot een mooie lentedag, dus het is tijd om het hok schoon te maken. Normaal gezien kost het me in totaal 15-20 minuten om het hok schoon te maken, maar vandaag moet ik het echt grondig schrobben, dus dat duurt ongeveer 30 minuten. Ik gooi de mest in mijn compostbak en ga naar de buitenkraan. Een druppel Dawn-schoonmaakmiddel maakt dit nog makkelijker: het schrobben duurt minder dan 15 minuten. Ik laat het lade en de zitrekken in de zon drogen terwijl ik het interieur van het hok uitveeg, wat makkelijk is. Zuzu scharrelt onder het hok om toezicht te houden en laat me weten of ik een plekje heb gemist.

Ik droog de lade met de hand en leg er zachte dennensnippels in voor een nest. Ik schuif de lade er weer in en open de deur van het kippenhok, zodat iedereen de ladder op kan springen en mijn werk kan bekritiseren. Zuzu maakt een punt door het nest binnen enkele minuten om te halen – ik weet niet zeker of dit een compliment is, of dat ze vindt dat ze het beter kan?

4:30 p.m. Mijn buurvrouw Lisa stuurt me een bericht dat ze wat spinazie heeft voor de dames. We doen de spinazie in hun Caddi snackhouder. De reactie van de kippen is geweldig; voor hen is Lisa = Spinazie, dus ze zijn altijd blij om haar te zien. We kletsen en kijken hoe ze nog steeds bezig zijn met het onderzoeken van hun nieuwe zitstok.

7:30 p.m. De zon gaat langzaam onder; de meeste kippen zijn naar boven gegaan. Behalve Beaker. Altijd Beaker. Waarom aarzelt ze en blijft ze rondscharrelen?

7:32 p.m. Beaker, ben je dan niet moe?

7:35 p.m. C’mon Beaker, waarom doe je dit?

7:42 p.m. Ze gaat, ze gaat. . . nope, vals alarm! Ze is terug in de tuin. En ze heeft Dixie bij zich.

7:50 p.m. Dixie springt weer in het hok. Beaker, waarom doe je niet hetzelfde?

8:08 p.m. Eindelijk, eindelijk, gaat Beaker naar binnen. Ik sluip naar het hok, want ik weet dat het minste geluid ervoor zal zorgen dat ze weer naar buiten komt. Ik maak stilletjes de afrastering open en draai de hendel van het kippenhok om.

Welterusten dames, fluister ik.

Ik hoor een rustig tok-tok-tok terwijl ik wegloop, dat mij ook een goede nacht wenst.

Nu pas word ik me bewust van gedempte lach, de gitaar van een buurman en een sirene in de verte die me eraan herinnert dat ja, mijn kippen stadsmeisjes zijn. En dankzij de Omlet-setup en accessoires zijn ze veilig, gelukkig en gezond.

Zo is het dus om stadskippen te hebben.

This entry was posted in Kippen