Rosies avontuur als kippenhouder – een nieuw thuis voor ex-legkippen

Rosie, Omlets social media executive, werkt inmiddels een jaar voor Omlet. Toen haar managers haar vroegen of ze haar kennis over kippen verder wilde uitbreiden door zelf kippen te gaan houden (en om inspiratie op te doen voor leuke content voor Omlets sociale mediaplatforms), zei ze meteen ja.

Sinds de vorige keer dat we Rosie spraken enkele weken geleden, heeft ze vijf ex-legkippen gered die nu in hun eigen Eglu Cube kippenhok in de tuin wonen. We spraken met Rosie om te horen hoe de eerste dagen als kippenhouder zijn geweest. 

Waarom heb je er uiteindelijk voor gekozen om legkippen te redden?

We hebben een aantal fokkers bezocht, maar geen van hen had op dat moment buff orpingtons beschikbaar, een van Max’ favoriete kippenrassen. Maar omdat hij altijd al enthousiast was over het idee legkippen te redden, kwam ik op de website van BHWT (British Hen Welfare Trust) terecht. Hier las ik dat er datzelfde weekend een adoptie-ophaaldienst was in een nabijgelegen dorp. Het leek een teken.

Nu ben ik echt blij dat we dit hebben gedaan, het voegt echt wat toe om ze zo blij te zien nadat ze een slechte start van hun leven hebben gehad.

Hoe was het om de kippen op te halen?

Het was allemaal heel goed georganiseerd en efficiënt. Ik kreeg een e-mail waarin stond waar en wanneer we de kippen konden ophalen, en de vrijwilligers waren ook super aardig en behulpzaam toen we daar aankwamen.

We hadden eigenlijk vier hennen gereserveerd, maar ze hadden er nog een paar en we konden het niet laten om er nog één mee naar huis te nemen. We wisten dat deze ex-legkippen in kooien hadden geleefd, en ik had eigenlijk verwacht dat ze er veel slechter uit zouden zien dan ze deden. Drie van hen zijn in vrij slechte staat wat hun veren betreft en één heeft een wat scheve snavel, maar verder lijken ze allemaal relatief gezond. Ik kan niet wachten om hun transformatie over een paar maanden te zien!

Terwijl ik de kippen in de hondenbench in de auto zette die we hadden meegebracht, raakte Max in gesprek met de vrijwilligers. Ze organiseren het volledige herplaatsingsproces op één dag om de stress voor de arme kippen zoveel mogelijk te beperken. Zo’n gekke gedachte dat ze diezelfde ochtend nog in kooien zaten, en we ze nu mee naar huis namen, naar onze tuin.

Hoe waren de eerste dagen?

We hebben ze eerst een paar uur in het hok gezet om ze eraan te laten wennen en daarna hebben we ze vrij gelaten in de ren. Het was geweldig om al hun ‘primeurs’ te zien. We hebben houtsnippers in de Inloopren, maar onder het hok is er wat gras, en ze stonden er versteld van. Ze pikten en krabden als bezetenen.

Ik kon niet stoppen met naar ze te kijken terwijl ze alles ontdekten. We hebben ze de eerste nacht zelf terug in het hok gezet, maar achteraf gezien weet ik niet zeker of we dat hadden moeten doen. De tweede nacht klommen ze er namelijk allemaal zelf in toen het bedtijd was. Ze leren snel!

De eerste dagen was er wat gekibbel, ik kon zien dat ze bezig waren de pikorde te bepalen. Ik was voorbereid op vechten en pesten, maar het was niet zo erg. De dominante hen zorgt ervoor dat ze als eerste te eten krijgt, en als iemand probeert voor te dringen, pikt ze. Maar als ze klaar is met eten, laat ze de andere hun gang gaan.

Hebben ze al eieren gelegd?

Ja, een heleboel. Ik heb er al vrij veel aan mijn moeder gegeven omdat ze taarten bakte voor de verjaardagen van mijn nichtjes, maar er zijn er nog genoeg voor Max en mij. Ik weet zeker dat ik binnenkort eieren naar kantoor zal brengen!

Hoe vindt jullie hond het?

Toen we haar voor het eerst in de tuin lieten nadat de kippen er waren komen wonen, stond ze bij de ren, staarde naar ze en piepte – ze wilde echt naar binnen om kennis te maken. Maar ze laat ze met rust als je het haar zegt, en ze vindt het al minder interessant worden, dus ik hoop dat ze met elkaar overweg kunnen.

Het grappige is dat als ik haar zonder toezicht in de tuin laat, ze niet eens in de buurt van het kippenhok komt. Ik keek naar haar vanuit het raam en ze deed gewoon haar ding. Maar zodra we met haar in de tuin zijn en de kippen aandacht geven, wil ze ineens meedoen. Ze is dus waarschijnlijk toch een beetje jaloers.

De kippen zijn helemaal niet bang voor haar. Als ze bij de ren staat lopen ze rechtstreeks naar het gaas en kijken ze naar haar.

Zijn er nog verrassingen geweest?

Het verbaast me een beetje hoe leuk ik ze nu al vind. Als ik vanuit huis werk, ga ik een paar keer per dag naar buiten om ze te zien. Het zijn echte afleiders, maar op een goede manier. Iedereen op het werk zegt hoeveel ik over ze praat, ik verander snel in een crazy chicken lady!

Ze zijn super snel tam geworden. In het begin renden ze weg als we in de buurt kwamen, maar nu eten ze maïs uit mijn hand en kunnen we ze vasthouden. Ik wist dat Max het geweldig zou vinden om kippen te hebben, en hij geniet er echt van. Maar ik had niet gedacht dat ik me  zo snel aan ze zou hechten.

Nu ze gewend zijn aan hun onderkomen zal ik ze binnenkort naar buiten laten zodat ze de tuin kunnen verkennen. Daar kijk ik echt naar uit.

This entry was posted in Kippen